สำนักตักศิลาของศาสตร์ " วิชาสายในดง " ที่ยังคงสืบสานจากรุ่นสู่รุ่นเมื่อครั้งอดีต ก็คงจะเป็นที่ไหนไปไม่ได้ที่เดียวนั้นก็คือ บ้านท่านอาจารย์พันเอก ชม สุคันธรัตน์ มาในยุคปัจจุบันก็มีเพียงแต่ บ้านหรือสำนักท่านอาจารย์ชำนาญ วงษ์ไทย ที่สานต่อวิชาความรู้ศาสตร์ในดงตามแบบอย่าง ที่ท่านอาจารย์พันเอกชม สุคันธรัตน์ เคยกระทำมา

ตำราพระคัมภีร์วิชาในดงฉบับนี้ห้ามกระทำการใดๆการถ่ายเอกสารการลอกข้อความหรือมีเจตนาในทางที่จะเผยแพร่ด้วยวิธีการใดๆ
โดยไม่ได้รับอนุญาตจากข้าพเจ้าที่ตั้งปณิธานเอาไว้....
 
ความรู้ในวิชานี้เนื้อหาของวิชานี้วิญญาณแห่งอักขระวิญญาณพยัญชนะเลขและยันต์ทั้งมวลจงกลับคืนสู่ในดงไม่มีศักดิ์ไม่มีสิทธิ์ใดๆในพระคัมภีร์วิชาในดง
วิญญาณพระคาถาทั้งมวลจงกลับคืนสู่โลกลึกลับเพราะผู้กระทำโดยไม่ได้รับอนุญาตจากข้าพเจ้า ฌานบารมี อาจารย์นอกดงรุ่น ๒ จึงไม่มีนิติสัมพันธ์ใดๆกับท่าน
รวมทั้งความรู้เดิมของท่านจงกลับคืนสู่โลกวิญญาณ  จงมารับและขอประสิทธิจากข้าพเจ้า ฌานบารมีโดยตรง ตามที่ข้าพเจ้ายังมีชีวิตอยู่

ฉะนั้นแล้วการละเมิดตำรา ดังที่ได้กล่าวมาทั้งหมดนี้ก็ไม่ต่างกับการ มีแหวนเพชรอันล้ำค่าแต่แหวนเพชรนั้นหาความพอดีกับนิ้วมือไม่
บ้างอาจจะหลวมและพร้อมที่จะหลุดออกจากนิ้วหล่นหายไปตอนไหนก็ได้หรือบ้างแหวนเพชรนั้น
อาจจะรัดนิ้วกินเนื้อเข้าไปถึงกระดูกสร้างความเจ็บปวดทรมานได้เหมือนกัน

การต่อยอดองค์ความรู้ที่มีในพระคัมภีร์ออกไปในทางที่ดี นำไปพัฒนาศึกษาเรียนรู้เพิ่มศักยภาพในตนแล้วนำความรู้นั้นไปช่วยเหลือเกื้อกูลผู้อื่นตามความเหมาะสม
นับว่าเป็นความประเสริฐ ครูที่รักษาเทวดาที่ดูแล มีแต่จะยินดีสรรเสริญ แต่การต่อยอดด้วยการนำ อักขระเลขยันต์ต่างๆ
รวมทั้งข้อมูลทั้งหลายในพระคัมภีร์วิชาในดงและศาสตร์ที่เกี่ยวข้อง ไม่ว่าจะเป็น เล่ม ๑, ๒ หรือ เล่ม ๓ นำไป ทำเป็นสำเนาแล้วลงขายในที่ต่างๆ อย่างทุจริ
ไม่มีทั้งศักดิ์และสิทธิ์ นับว่าเป็นการสร้างความอัปยศอดสู ให้เกิดกับตนเองและบุคคลที่เกี่ยวข้อง ที่รู้ไปถึงเทวดาและครูทางโลกวิญญาน

"ท่านใดทำไม่สุจริต ต่อตำราพระคำภีร์
วิชาในดง โดยรู้เท่าไม่ถึง หรือ เจตนา
โดยไม่มีสิทธิ์ ขอให้เลิกกระทำการนั้นๆ
และประสบกับความ อยู่เย็นเป็นสุข 
ไร้ทุกข์โรคา โลกหนา 
รองนั่ง ชักหนังคุ้มตัว พระธรรมคุ้มหัว
น้ำ